เมื่อเร็วๆนี้ ราชบัณฑิตยสถานได้มีการจัดเวที
ใยหินเป็นสารแร่ที่ได้จากการถลุงแร่ใยหินที่ขุดได้จากเหมืองแร่ใยหิน ในประเทศไทยมีการนำเข้าแร่ใยหินจาก รัสเซียและบราซิลเพื่อมาใช้ในอุตสาหกรรมต่างๆ
ใยหินแบ่งออกเป็น 2 ประเภทแตกต่างกันทางรูปลักษณ์ สัณฐาน และสมบัติเฉพาะตัว คือ แอมฟิโบลเป็นเส้นใยตรงแข็ง สบายตัวยาก และไครโซไทล์เป็นเส้นใยหงิกงอ อ่อน ถูกทำให้สลายตัว กำจัดออกได้ง่ายเมื่อเข้าไปอยู่ในทางหายใจและปอดมนุษย์ จากสมบัติที่แตกต่างกันนี้ รัฐบาลของหลายประเทศจึงอนุญาตให้ใช้แต่แร่ใยหินไครโซไทล์เท่านั้น
โดยทั่วไปใยหินมีสมบัติแข็งแกร่ง ทนทานอุณหภูมิสูง ทนสภาพกรดด่าง เป็นฉนวนอุณหภูมิ มีน้ำหนักเบา จึงถูกนำไปใช้ประโยชน์เพื่อผลิตวัสดุภัณฑ์และผลิตภัณฑ์ที่ต้องการความทนทานและมีอายุการใช้งานยาวนาน เช้น ผ้าห้ามล้อ ผิวจานครัทช์ เสื้อพนักงานดับเพลิง โครงสร้างเรือกลไฟ เรือดำน้ำ หัวจรวด วัสดุก่อสร้าง เช่น กระเบื้องมุงหลังคา ท่อน้ำขนาดใหญ่ที่องค์กรอนามัยโลกรับรองการผลิตว่าไม่มีอันตรายทั้งต่อผู้ผลิตและผู้ใช้
ปัจจุบันใยหินที่ใช้ในอุตสาหกรรมไทยเป็นใยหินขาว ไครโซไทล์ ใช้กันมานานกว่า 70 ปี และยังไม่ปรากฏว่ามีใครเป็นโรคใยหิน ประกอบกับความรู้ความสามารถของแพทย์ไทยก็ไม่ด้อยไปกว่าแพทย์ประเทศตะวันตก ผลงานด้านวิชาการใยหินและโรคที่เกิดจากใยหินจำนวนมากในช่วง 40 ปีที่ผ่านมามีเพียงรายเดียวที่อาจระบุผู้ป่วยใยหินได้แน่นอนที่เกิดร่วมกับโรคฝุ่นแป้งทัลคัม
ดังนั้นการนำข้อมูลชื่อสารใยหินว่าเป็นสารอันตรายมาเป็นเหตุสร้างความตื่นตระหนกและการเลิกใช้จึงไม่สมควร ขณะนี้หลายประเทศที่เคยห้ามใช้ใยหินแล้ว ก็กลับนำมาใช้ใหม่อีก หากรัฐบาลไทยจะพิจารณาให้มีการสั่งห้ามนำเข้าใยหินมาใช้ในอุตสาหกรรมไทย ก็ขอให้ทบทวนข้อมูลหลักฐานจากนักวิชาการในประเทศให้กระจ่างก่อน โดยเฉพาะจากผลการประชุมเสวนาของราชบัณฑิตยสถาน หรือรอผลการประชุมครั้งต่อไปที่กำลังจะจัดขึ้นเพื่อให้โอกาสนักวิชาการฝ่ายที่ยังกังขาต่ออันตรายจากการใช้ใยหินในอุตสาหกรรมไทยเข้าร่วมวงเสวนาพร้อมเพรียงกัน
ที่มาของข้อมูล:
จดหมายเหตุเสวนา นานาทัศนะการใช้ใยหินในอุตสาหกรรมไทย
Proceedings of the Forum Various Views on the Use of Asbestos in Thai Industries
